ضرورت واگذاری مسئولیت مالی به کودکان

صبح روز شنبه، پول‌توجیبی هفتگی فرزند دلبندتان را داده‌اید و غروب دوشنبه از راه نرسیده، با دو چشم معصوم و بی‌گناه به شما زل زده، دستش را جلوی‌تان دراز کرده و می‌گوید: «من پول می‌خوام.» احتمالاً شما هم به عنوان «بهترین مامان و بابای دنیا»، سخاوتمندانه پاسخ می‌دهید. اما بهترین مامان و باباهای دنیا کودکشان را وادار می کنند، به هر سختی و مشقتی که هست، با همان پول، خودش را به آخر هفته برساند؛ چراکه تصویر پسر یا دختری سی ساله که برای هر کاری، جلوی شما ایستاده و پول می خواهد اصلاً خوشایند نیست.

در اولین قدم خوب است کودکان را با مفهوم سه کلمۀ خرج، پس‌انداز و بخشش آشنا کنید.

خرج، آن بخش از پول بوده که نیاز و خواسته‌های آنی را پاسخ می‌دهد؛ مثل خرید نوشت‌‍افزار و تنقلات.
پس‌انداز برای چیزی است که قیمتش از میزان پول‌توجیبی بچه‌ها بیشتر باشد؛ مثل انواع بازی‌ها و خرید شارژ اینترنت ماهانه.
بخشش هم حقی به شمار می‌آید که به عنوان عضوی از اجتماع بر گردن ماست؛ مثل کمک به بیماران، نیازمندان یا حتی مشارکت در فعالیت‌های پرهزینۀ خانواده.

البته ایدۀ سه ظرف شیشه‌ای برای این کار بسیار مناسب است. با کمک بچه‌ها این سه ظرف را به سه قلک برای تقسیم پول به سهم خرج، سهم پس‌انداز و سهم بخشش تبدیل کنید. شیشه‌ای بودن ظرف‌ها، امکان رصد پول‌ها را به بچه‌ها می‌دهد و حس می‌کنند تسلط بیشتری روی ماجرا دارند و همه چیز تحت کنترل آن‌هاست. از طرف دیگر با بچه‌ها دربارۀ هزینه‌های طول یک هفته صحبت کنید.

هزینه‌های ضروری مثل کرایۀ اتوبوس و تاکسی و میان‌وعده‌ها را از هزینه‌های غیرضروری، مثل یک بستنی اضافه بعد از مدرسه و سر زدن به کلوپ بازی‌ها جدا کنید. با کمک هم تصمیم بگیرید، چه میزان از این پول را باید در در شیشۀ خرج بگذارند. اگر بچه‌ها با مفهوم نیاز و خواسته آشنا باشند، بهتر می‌توانند هزینه‌ها را تشخیص دهند.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.