سرمایه‌گذاری یکی از سرفصل‌های مهم سواد مالی است که به چند دلیل باید در مدیریت مالی شخصی حتماً جایی برای آن باز کرد: حفظ ارزش پول، افزایش جریان درآمدی و رسیدن به اهداف مالی.

از آن‌جا که کشور ما تورم‌خیز است، نگه داشتن دارایی به هر شکلی به جز پول، درست‌ترین کار ممکن و حتی لازم‌ترین کار است. لذا یکی از وجوه سرمایه‌گذاری پس‌انداز‌ها، تبدیل آن‌ها به دارایی است؛ اما سرمایه‌گذاری تبدیل مقادیری از پس‌اندازها یا دارایی‌ها به دارایی‌ای است که درآمد ایجاد کند. پس سرمایه‌گذاری، خرید دارایی مولد است. توصیه این است که هر فردی با توجه به موقعیت آینده و نیازهای مالی خود، در همهٔ بسته‌های بورس، ملک، ارز، طلا و اوراق مشارکت سرمایه‌گذاری کند.

باید توجه داشت که تبدیل دارایی یا پول به دارایی درآمدزا، حتماً ریسک‌هایی دارد. پول در معرض خطر یعنی سرمایه و سرمایه‌گذاری کردن. افراد باید بدانند که سرمایه‌گذاری، همان‌طور که بازده دارد، ریسک‌هایی هم دارد و از طریقهٔ پوشش ریسک‌ها آگاه باشند. پیشنهاد سواد مالی برای سرمایه‌گذاری، ورود به عرصهٔ بورس است؛ به دلیل ویژگی‌هایی مثل مالکیت کسب‌وکار، شراکت در کارآفرینی، مشارکت در سود و زیان، تأمین مالی. بورس به سرمایهٔ اولیهٔ کمی نیاز دارد و نقدشوندگی‌اش هم بالاست.

در بورس سهام، انواع بورس‌ها از جمله بورس کالا و بورس انرژی وجود دارد. هر بازار متشکلی که قانون و آیین‌نامۀ رسمی زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار داشته باشد، بورس است. بورس سهام، دو بخش است: بورس تهران و فرابورس. در بورس سهام، سهام شرکت‌ها معامله می‌شود، یعنی جزئی از مالکیت آن شرکت. به این معنا که شرکت به یک میلیارد سهم تقسیم شده و یک نفر از این یک میلیارد سهم، صد میلیون سهم دارد که می‌شود 10 درصد. شخصی ممکن است هزار سهم داشته باشد؛ اما از لحاظ قانون و شرع، همه مالک هستند و می‌توانند اعمال مالکیت کنند.

نکتهٔ مهم سواد مالی این است که بورس به نسبت محل‌های سرمایه‌گذاری دیگر به حال فرد و جامعه مفیدتر است؛ اما تأکید بر این است که نباید همهٔ مردم مستقیم وارد بورس شوند. حتی در کشورهای دیگر مکانیسم‌های اجرایی برای آن وجود دارد. گزینهٔ مهم، ورود غیرمستقیم است که از دو راه سبدگردان‌ها و صندوق‌های سرمایه‌گذاری امکان‌پذیر است.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.