سواد مالی و کودکان کار

تصور عموم بر این است که کودکان کار در چهارراه‌ها یا خیابان‌ها هستند، در حالی که بیش از 80 درصد بچه‌های کار در مکان‌هایی مثل کارگاه‌ها کار می‌کنند و دیده نمی‌شوند. مشکلات معیشتی خانواده‌های دهک‌های پایین باعث کار کردن اجباری کودکان می‌شود. اجباری که به نیازهای زیستی و انسانی و حقوقی آن‌ها لطمه می‌زند.

تعبیر سواد مالی از کار کردن کودکان، متفاوت است. باید کودکان کار و کار اجباری آن‌ها که یک آسیب اجتماعی است را از کار کردن کودکان و کسب مهارت که در فرهنگ ما نیز سابقه دارد، جدا کرد. کار کودک در راستای پرورش استعداد و انتخاب شغل درست است. وقتی شخص تجربهٔ زیادی از مشاغل مختلف داشته باشد، در دههٔ بیست زندگی می‌داند دقیقاً چه می‌خواهد و به صورت داوطلبانه یا درآمدزا وارد آن شغل می‌شود. این مهم است که چه کاری در چه موقعیتی با چه ویژگی‌هایی ناشی از اجبار است یا نیست. اگر کودک در معرض آسیب است، به اجبار کار می‌کند و نیازهایش تأمین نمی‌شود، این کودک کار است نه کار کودک.

مدرسه صبح رویش به منظور ایجاد سیستم کار کردن سالم کودکان فرایند مهارت‌آموزی را در نظر گرفته است. برای خارج شدن کودکان کار از این مسیر، گام نخست، آموزش سواد مالی است. آموختن تمام سرفصل‌های سواد مالی برای کودکان‌کار لازم است.گام دوم، مهارت‌آموزی است. مهارت‌آموزی مسألۀ مهمی است و صاحبان مشاغل به مهارت‌ها درآمد می‌دهند، نه به مدارک یا سابقهٔ کاری. سوم، توانمندسازی خودخوانده است. کودک کار زاییدهٔ موقعیت خانوادگی ویژه‌ای است. به همین دلیل، حتی با وجود توانمند شدن، دوباره به موقعیت پیشین برمی‌گردند. بنابراین، با تقویت خانواده باید زمینه برطرف شود. این توانمندسازی است که کمک می‌کند آن‌ها از وضعیت کنونی‌شان یبرون بیایند.

زمانی که افراد سواد مالی آموخته باشند و در کنار آن توانمند شوند و مهارت یاد بگیرند، وقت راه‌‌اندازی صندوق‌های کارآفرینی در مناطق محروم است. گروه‌های مردمی با این روش می‌توانند کارهای بزرگی برای قشر محروم انجام دهند.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.