مسئولیت‌های اجتماعی در حمایت اقتصادی کودکان بهزیستی

اکثریت افراد جامعه از سواد مالی بهره‌مند نیستند. بچه‌های بهزیستی هم جزئی از این جامعه هستند. اعتقاد بر این است که بچه‌ها هر مهارتی را در جامعه فرابگیرند تا تعاملات اجتماعی را بیاموزند. اگر در آموزش و پرورش این آموزش‌ها داده شود، بچه‌های سازمان هم از آن برخوردار می‌شوند. اگر قرار است برای آینده برنامه‌ریزی شود، باید از سن کمتر از پنج‌سالگی مدیریت یا سواد مالی را به بچه‌ها آموخت.

پس‌اندازهای بلندمدتی که برای بچه‌ها در نظر گرفته شده، بیشتر به سوی سازمان مسکن و حساب پس‌انداز جوانان سازمان مسکن متمرکز است. سازمان مسکن و شهرسازی باید سهمی نیز به این بچه‌ها تخصیص دهد. اگر صد ساختمان یا آپارتمان می‌سازد، دو ساختمان را به بچه‌های سازمان بهزیستی تخصیص دهد. با وضعیت اقتصادی فعلی، ارزش پولی که برای ترخیص به بچه‌ها تعلق می‌گیرد، روز به روز کمتر می‌شود و شاید دوباره مجبور شوند در حاشیهٔ شهر ساکن شوند.

سازمان دیگری که در این زمینه مسئولیت اجتماعی دارد، ادارهٔ کار است. سازمان بهزیستی زیر نظر وزارت کار و رفاه اجتماعی است. با آن که برای بچه‌های معلول سهمیهٔ استخدام قائل شده‌اند، بچه‌های سازمان سهمیه‌ای ندارند. طبق قانون، تا هجده‌سالگی سازمان بهزیستی مکلف است این کار را انجام دهد؛ اما بعد از آن، سازمان‌ها و ارگان‌ها و وزارت‌خانه‌های دیگر باید مسئولیت‌های اجتماعی خود را بپذیرند.

در بهزیستی،‌ بچه‌ها در دو بخش نگهداری می‌شوند: بخش دولتی و بخش غیردولتی. بخش‌های غیردولتی، سازمان‌های خیریه هستند که طبق اصول و مقررات سازمان بهزیستی، حتی از بچه‌ها نگهداری می‌کنند. عموماً هم توان اقتصادی خوبی دارند که ممکن است پس‌اندازهای ویژه‌تری نیز برای بچه‌ها در نظر بگیرند و حتی برای آیندهٔ آن‌ها مسکن تهیه کنند. بنابراین، یک سر این طیف سازمان بهزیستی است و سر دیگر آن، افراد و مؤسسه‌هایی که در کنار بچه‌ها قرار می‌گیرند.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.