سواد مالی و دولت رفاه

در ساختار دولت رفاه، دولت وظیفه دارد از بدو تولد تا مرگ و حتی پس از مرگ، از بازماندگان و شهروندان حمایت کند. دولت در این‌جا هم نقش متصدی دارد و هم نقش تسهیل‌کننده. دولت رفاه در تصدیگری، وظایف حداقلی در قبال شهروندان به عهده دارد. دولت رفاه در سوئد و نروژ به شیوۀ دولت رفاهی سوسیال‌دموکرات است. از قرن نوزدهم که واژۀ دولت رفاه در مناسبات اجتماعی‌اقتصادی غرب تبلور پیدا کرد، انتقادی به آن وارد شد که دولت رفاه مساوی با تنبل شدن جامعه است؛ دولت رفاه از نوع سوسیال‌دموکراسی با دولت رفاهی که آدم‌ها را تنبل می‌کند تفاوت دارد.

نکتۀ‌ مهم در حوزۀ‌ مدیریت دولتی، این است که دولت در بهترین حالت باید حکمران خوبی باشد. یعنی چاچوب‌هایی تعیین کند که کسانی که درست عمل می‌کنند، به نتایج مثبتی برسد. دولت باید برای همۀ‌ جامعه فرصت‌های مساوی فراهم باشد تا به نیازهای‌شان پاسخ دهند.

در حوزۀ سواد مالی مفهومی با عنوان «تصمیم‌گیری مالی» وجود دارد. هر کسی مسئول تصمیمات مالی خود است و باید افراد را توانمند کرد که این تصمیمات را به اجرا دربیاورند. از همین جا واژه‌ای به وجود می‌آید به نام «توانمندی مالی» که دولت‌ها مسئول آن هستند و نه مسئول تصمیم‌های مالی شخصی. توانمندی سه شاخه دارد. شاخۀ اول شمول مالی که میزان دسترسی مردم به محصولات مالی است و دولت‌ها مسئول آن هستند. شاخۀ دوم حمایت دولت از حقوق مصرف‌کنندگان است. شاخۀ سوم نیز باسوادی مالی است.
دولت‌ها باید ساختاری طراحی کنند که مردم به آن اعتماد کنند و در نتیجۀ‌ آن اعتماد، این ساختار پایدار و نتیجه‌بخش شود. اگر در حوزۀ سواد مالی نیز ساختار درستی باشد، افراد می‌دانند که تصمیمات درست مالی آن‌ها در ساختاری درست نتیجه‌بخش خواهد بود و نتیجۀ این اتفاق، تشکیل فرهنگ مالی درست است.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.