سواد مالی و کارآفرینی اجتماعی

کارآفرینی همیشه با پیدا کردن فرصت آغاز می‌شود. کارآفرینی تجاری، نیاز یا مسأله را در بازار یا صنعتی خاص تشخیص می‌دهد. سپس در جستجوی راه‌حل و منابع بر می‌آید. نیاز یا مشکلی که کارآفرین اجتماعی به دنبال آن است، مسأله‌ای اجتماعی است که یا حل‌نشده باقی مانده یا راه‌حل‌های موجود به اندازۀ کافی اثربخش نیست. کارآفرین اجتماعی راهکار و منابع آن را پیدا می‌کند و به اجرا می‌رساند. فرق اساسی دیگر نیز در این است که او به معرفی آن راهکار یا خدمت به بازار بسنده نمی‌کند، بلکه چند گام اضافی نیز برمی‌دارد تا مطمئن شود آن راهکار واقعاً به نتیجه می‌رسد. نمی‌شود گفت کارآفرینی اجتماعی هیچ گاه سود ندارد یا همیشه باید سودآور باشد. در کارآفرینی اجتماعی، مدیریت اثربخشی و اطمینان از کارایی راه‌حل اهمیت دارد نه میزان فروش و نفوذ در بازار.

سرفصل کاریابی و درآمد یکی از مهم‌ترین سرفصل‌های سواد مالی است. پاسخ کارآفرینی اجتماعی در موقعیت کمبود اشتغال، این است که چه مسأله‌ای در جامعه وجود دارد و شخص چه نیازی را می‌تواند برطرف کند. در سواد مالی، جست‌وجوی کار، از هر نوعی که باشد اولین و مهم‌ترین گام است. کار کردن، تفریح انسان بالغ و رشدیافته است. از این نظر هر شخص جویای کار باید فرصت‌ها را در جامعۀ خود بیاید.

معمولا کارآفرینی اجتماعی در پاسخ به فقر شکل می‌گیرد. سیاست‌های حمایتی مانند اعطای پول، معمولا در بلندمدت بی‌نتیجه است. کارآفرین اجتماعی با شناسایی مسألۀ اشتغال و حل آن در یک مدل کسب‌‎وکاری باعث می‌شود هم مواد اولیه از محیط جامعۀ هدف باشد، هم فروش محصول در همان اجتماع انجام شود و هم سودآوری به خانوادۀ تولیدکننده برگردد. مطلوب این است که در نهایت کارآفرینی اجتماعی منجر به تغییر رفتار شود؛ چون در این صورت، احتمال ماندگاری آن راهکار نیز بیشتر خواهد شد.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.