یکی از اهداف اصلی سازمان بهزیستی این است که افراد تحت تکفل، بازتوان شوند و به سازمان‌ها و ارگان‌ها وابستگی نداشته باشند. بنابراین، به استقلال مالی، یکی از زیرمجموعه‌های استقلال، توجه ویژه‌ای شده و فرزندان بدسرپرست و خانم‌های خودسرپرست یا سرپرست خانوار، باید در فرایند استقلال مالی قرار بگیرند. در آموزش سواد مالی به اقشار خاص، مهم‌ترین موضوع مدیریت هزینه است. پس هدف‌گذاری استقلال مالی در نظر گرفته می‌شود و برای هر قشری که تحت پوشش سازمان است، بر اساس نیازهایش، موضوعی خاص پررنگ می‌شود.

بچه‌های بهزیستی از ابتدای ورود به سازمان، بنا به مقطع سنی، ‌پول‌توجیبی دریافت می‌کنند و بچه‌های بزرگ‌تر حتی در انتخاب لباس یا چیزهایی که نیاز دارند، آزادند. آن‌ها در این مرحله مدیریت مالی را یاد می‌گیرند. به بچه‌های دیگر که در خانواده‌های جایگزین نگهداری می‌شوند، بر اساس تقسیم‌بندی و ردهٔ سنی، پولی تعلق می‌گیرد که در اصطلاح به آن «امداد ماهانه» گفته می‌شود. آن‌ها کارت مالی دارند و این پول در کارت مالی شارژ می‌شود و از طریق سامانه‌ای که تحت نظارت بهزیستی است، پرداخت می‌شود. آن‌ها از حدود سیزده تا پانزده‌سالگی باید حرفه‌ای در سازمان فنی حرفه‌ای یاد بگیرند تا زمان خروج از سیستم، توانمند باشند و روی پای خود بایستند. در مدت حضور در سازمان، به انوع مختلف پس‌اندازهایی نیز برای آن‌ها می‌شود تا وقتی به سمت زندگی مستقل می‌روند، از آن استفاده کنند. از آن‌جا که مدیریت مالی برای بعضی از بچه‌ها سخت‌تر است، مدد‌کار به آن‌ها‌ کمک می‌کند با راه‌های مختلف، مدیریت را تمرین کنند. این بچه‌ها باید توان آموزش را کامل کرده باشند.

سیستم حمایتی دیگر، قرارداد بلندمدت با شرکت بیمهٔ ایران است که بچه‌ها بعد از هجده‌سالگی می‌توانند از آن حق بیمه استفاده کنند. گروه‌های همیار، برنامهٔ دیگری است که با حضور سه تا پنج نفر از بچه‌ها، که دارای مشی همگن هستند، تشکیل می‌شود. سازمان برای آن گروه هزینه‌ای در نظر می‌گیرد تا به سمت اشتغال‌زایی برای خود پیش روند. در هر حال، سازمان بچه‌ها را رها نمی‌کند. مواقعی که آن‌ها دچار بحران شوند، باز هم سازمان حامی آن‌ها خواهد بود؛ اما مثل قبل به صورت پیوسته نیست، بلکه مقطعی و بر اساس نیاز است.

این مطلب را در هفته‌نامۀ اطلاعات بورس بخوانید.