کودکان همیشه لحظه‌شماری می‌کنند تا سال نو از راه برسد و لباس‌های نو و جدید‌شان را بپوشند. می‌دانیم که برای خرید نیازهای‌مان به پول احتیاج داریم؛ اما اگر پولی نداشته باشیم، چاره چیست؟ ما برای مبادلۀ کالاها و خدمات، از پول استفاده می‌کنیم. شاید وقتی پول نیست، بشود کالاها و خدمات را مستقیم و بدون واسطۀ پول با دیگران معامله کرد؛ مثل زمان‌های گذشته که انسان‌ها برای رفع نیازهای خود، مبادلۀ کالا به کالا می‌کردند. وقتی کودکان اسباب‌بازی‌های‌شان را با هم عوض می‌کنند، به شکلی ساده و بدون هیچ آموزشی، مبادلۀ کالا به کالا را تمرین می‌کنند. این‌گونه، آن‌ها از کودکی یاد می‌گیرند اگر زمانی برای تأمین نیازشان پول نداشتند، می‌توانند با مبادلۀ وسایل‌شان به خواستۀ خود برسند.

گاهی ممکن است بعضی از کالاهای مدنظر ما، در وضعیتی مثل جنگ، کمیاب شده و در هیچ مغازه‌ای یافت نشود. آن‌ وقت است که کار کمی سخت می‌شود و صبر بیشتری می‌طلبد. در صورت نیاز ضروری، حتی شاید مجبور شویم خودمان آن را تولید کنیم و به دنبال تهیۀ مواد اولیه برویم و آن‌ها را در هر مرحله از تولید در اختیار صاحب فن بگذاریم. کودکان با دیدن فرایند تولید، انواع شغل‌ها را می‌شناسند و متوجه می‌شوند تولید هر کالا چه مراحل و سختی‌هایی دارد. آن‌ وقت است که بیشتر قدر وسایل خود را می‌دانند و از آن‌ها مراقبت بیشتری می‌کنند.

«جشن پالتو» داستان دختر کوچولویی به نام «آنا» است. جنگ تازه تمام شده و مغازه‌ها خالی است و پولی برای مردم باقی نمانده است. پالتوی آنا کهنه و کوچک شده و باید برای زمستان پیش رو، پالتو بخرد؛ ولی نه پولی برای مادر آنا باقی مانده و نه پالتویی در مغازه‌ها پیدا می‌شود. مادر تصمیم می‌گیرد ساعت یادگاری پدربزرگ را بفروشد و با آن پشم بخرد و مرحله به مرحله پیش برود تا پالتو دوخته شود. کودکان با خواندن داستان «جشن پالتو» در مراحل تولید و دوخت پالتو با آنا و مادرش همراه شده و با انواع شغل‌ها آشنا می‌شوند. همچنین می‌آموزند که گاهی ممکن است بنا به دلایلی، چیزی که احتیاج دارند در دسترس‌شان نباشد و باید برای دستیابی به آن صبر کنند. مادر در پایان داستان، مرد مزرعه‌دار، پیرزن نخ‌ریس، خانم بافنده، آقای خیاط را برای جشن عید دور هم جمع می‌کند تا در کنار هم، رونق دوبارۀ شهر و شادی مردم را جشن بگیرند.