مشاهده و داوری فیلم‌ها در جشنواره‌ها با دو رویکرد اتفاق می‌افتد؛ گاهی بدون هیچ برش و زاویه موضوعی پیشین سراغ دیدن اثری می‌رویم و در پایان تمام عناصر سینمایی مانند فیلم‌نامه، بازیگران و ... را مورد تحلیل و بررسی قرار می‌دهیم.

اما گاهی موضوعی پیشینی (مانند محیط‌زیست و رسانه، پلیس و رسانه ،زن و سینما ...) وجود دارد؛ اینجا دیگر بررسی اثر با ذهن خالی انجام نمی‌شود. در چنین رویکردی، دو گام برداشته می‌شود؛ گام اول جستجوست؛ اینکه کدام‌یک از این آثار با موضوع مورد نظر مرتبط است و به آن موضوع، به شکل قابل قبولی پرداخته است. گام دوم، ارزیابی و مقایسه این آثار از دو منظر کمی و کیفی است؛

• در ارزیابی کمی، اثری که سکانس‌ها، دیالوگ‌ها و گره‌افکنی‌های بیشتری را داراست و بخش بیشتری از فیلم به موضوع مورد نظر پرداخته شده، مورد توجه قرار می‌گیرد.
• اما ارزیابی کیفی، در دو بخش انجام می‌شود؛ یکم ارزیابی اثر از حیث کیفیت فنی و هنری پرداخت موضوع، مانند بررسی معیارهایی چون بازیگری، سناریو، میزان‌سن، دیالوگ، باورپذیری و هر آنچه سینمایی است. دوم ارزیابی اثر از نظر درستی محتوایی حوزه موضوع مورد نظر؛ مثلا در اینجا درستی یا نادرستی طرح موضوعات سواد مالی که غیر از شاخص‌های فنی و هنری سینمایی است.

در فرایند ارزیابی فیلم‌های جشنواره با عینک سواد مالی نیز همین گام‌ها برداشته می‌شود و پس از انتخاب آثار مرتبط با موضوع سواد مالی، ارزیابی آن‌ها از دو منظر کمی و کیفی اتفاق می‌افتد. نکته مهم اینکه کار ارزیابیِ و انتخاب نهایی، با رویکرد ذوب افق‌ها، خرد جمعی و در خلال گفتگوها و تضارب آرا و لحاظ ابعاد متنی و فرامتنی آثار انجام می‌شود.

دکتر عبدالکریم خیامی؛ عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع)