«رمانتیسم عماد و طوبا»، عاشقانۀ نسبتاً شادی است که در عین سادگی و پس از همراه‌سازی مخاطب با خود، یکی از مهم‌ترین مسائل مادران را مطرح می‌کند؛ مسأله‌ای که گاه آثار مستقیمی بر خانواده و روابط اعضای آن دارد: مادر شاغل یا مادر خانه‌دار؟

شاغل‌شدن یکی از اتفاقات مهم زندگی هر انسانی است. بخش شایان توجهی از عمر هر مرد یا زن، صرف کسب علم و مهارت می‌شود تا در آینده شغل مناسبی بیاید و نیازهای مالی خود و کسانی را که به او وابستگی مالی دارند، تأمین کند. کارکردن علاوه بر کسب درآمد برای گذران زندگی، آورده‌های دیگری نیز دارد، مانند عزت نفس، رضایت خاطر و احساس مفید بودن.

طوباهای شاد زیادی هستند که در دوران تحصیل و نخستین روزهای اشتغال، آرزوها و اهداف شغلی دور و درازی دارند؛ اما پس از ازدواج و پذیرفتن نقش همسری و مادری، اوضاع‌شان تغییر می‌کند. تعدادی از آن‌ها شغل خود را برای همیشه یا مدتی ترک می‌کنند. عده‌ای دیگر، ساعت کاری‌شان را کم می‌کنند و عده‌ای نیز تلاش می‌کنند همسر و مادرِ شاغل خوبی باشند. تعداد زیادی از این مادران وقتی درآمد مرد خانواده کفاف هزینه‌های زندگی را نمی‌دهد، آستین همت را بالا می‌زنند تا باری از دوش خانواده بردارند. هر زنی بسته به موقعیت، یکی از این سه مسیر را انتخاب می‌کند. باید بدانیم هر یک از این انتخاب‌ها، مانند هر انتخاب دیگری، چالش‌های خاص خود را خواهد داشت و مادر و اعضای خانواده، مخاطب این چالش‌ها خواهند بود.

خستگی از انجام کارهای تکراری خانه و احساس سرخوردگی، از مهم‌ترین چالش‌هایی است که مادران خانه‌دار با آن مواجه‌اند. در کنار این‌ها، نداشتن درآمد مستقل نیز بر شدت این احساسات می‌افزاید و منجر به نارضایتی مادران خانه‌دار می‌شود. در مقابل، مادر شاغل کسی است که دو کار تمام‌وقت دارد. او هم باید امور خانه و خانواده را رفع و رجوع کند و هم مسئولیت‌های شغلی خود را انجام دهد و بین این دو، توازن برقرار کند.

محور مدیریت عاطفی خانواده، مادر است و نمی‌شود جایگاه و تأثیر او را در تربیت فرزندان نادیده گرفت. با وجود این، زندگی مشترک، مسئولیت مشترک است و فرزندان به مشارکت والدین، محبت، مراقبت، زمان و توجه هم‌زمان پدر و مادر نیاز دارند؛ اما کمتر پیش می‌آید مردان در امور خانه کمک کنند. اگر چه وضعیت نسبت به گذشته بهتر شده و حمایتگری همسران و پدران بیشتر شده، همچنان بار اصلی امور خانه و فرزندان بر عهدۀ مادر است. این در حالی است که مردان یکی‌یکی پله‌های پیشرفت شغلی را طی می‌کنند و اگر مادری مانند طوبا، تحصیلات و مهارت خاصی داشته باشد که به خاطر خانواده و فرزندان از آن‌ها بهره نمی‌برد، احتمالاً شروع سرخوردگی او و از بین‌رفتن نشاط در خانواده خواهد بود.
صرف‌نظر از اینکه بخواهیم یا حتی بشود به سؤال چالش‌برانگیز مطرح‌شده (مادر شاغل یا مادر خانه‌دار؟) پاسخی قطعی بدهیم و نسخۀ واحدی برای همه بپیچیم، باید ایمان داشته باشیم دنیا با وجود مادرانی شاد، آگاه و توانا و همسران و پدرانی همراه، جای زیباتری برای زندگی خواهد بود. رمانتیسم عماد و طوبا پیام مهمی برای مخاطب داشت: «اگر حواس‌مان به زندگی عاشقانه‌مان نباشد، ممکن است به راحتی خرابش کنیم.»